Kvennafrídagurinn í gær og Doris Lessing

Í gær bloggaði ég án þess að minnast á Kvennafrídaginn - meira klikkið í mér. Ég hugsaði reyndar sérstaklegamikið um jafnréttismálin í gær og þá sérstaklega hvað mig langaði á ráðstefnuna Erum við hrædd við jafnrétti? sem haldin var í Keili á Reykjanesi.   Ég var reyndar viðstödd þegar hugmyndin af þessari ráðstefnu kviknaði, þá var ég í lest milli Silkiborgar og Árósa í maí ásamt mörgum frábærum konum og einum kalli. Við konurnar áttum það allar sameiginlegt að hafa lesið bókina: Það er til sérstakur staður í hvelvíti fyrir konur sem styðja ekki hvor aðra eftir þær Lizu Marklund og Lottu Snickare. Vorum við allar afar hrifnar af bókinni og ræddum hvað það yrði frábært að fá þær til landsins. Þær stöllur og ferðafélagar mínir Steingerður og Stefanía, eru nú ekki þekktar fyrir að sitja með hendur í skauti heldur fóru beint í málið við heimkomuna og útkoman var frábær ráðstefna með flottum fyrirlesurum. Þar hefði ég viljað vera í gær. 

Af öðru þessu tengdu þá hef ég hafið lestur á bókum Dorisar Lessing sem fékk nóbelsverðlaunin í bókmenntum ekki alls fyrir löngu.  Fyrir valinu var fyrsta bókin hennar Grasið syngur.  Byrjunin lofar góðu. 

Doris Lessing er þekkt fyrir femínískasýn í verkum sínum og sagði víst í einhverju viðtalinu fyrir stuttu að hún þekkti enga konu sem væri ekki femínsti. Heilmikið til í þessu.

Síðast en ekki síst þá ól frænka mín og vinkona sveinbarn í morgun. Anna Lára og Árni innilegar hamingjuóskir.  Hægt er að skoða hvað hann er svakalega sætur á heimasíðu sjúkrahúsins.